Στο Ελληνικό ποδόσφαιρο έχουμε συνηθίσει τους προέδρους των ομάδων να είναι άνθρωποι με ''άγρια'' χαρακτηριστικά και... Άντρες. Την πρωτοτυπία την έκανε μία 26χρονη γυναίκα το 2008 η Ρούλα Πατήλα , όταν ανέλαβε την προεδρία της Α.Ε Ζεφυρίου, πραγματοποιώντας ένα όνειρό της, όπως δήλωσε η ίδια στην εκπομπή ''Μίλα'', της Τατιάνας Στεφανίδου.Θα μπορούσε σίγουρα να είναι μοντέλο, καθώς δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις ''εκρηκτικές'' παρουσίες των κοριτσιών της σόου-μπιζ. Παρ’ όλα αυτά αποφάσισε να ασχοληθεί με το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, όντας πρόεδρος σε ομάδα της Α' κατηγορίας στο πρωτάθλημα της ΕΠΣΔΑ.
Η εντυπωσιακή της παρουσία φαίνεται να έχει... αποσυντονίσει τους ποδοσφαιριστές της ομάδας καθώς βρίσκεται στην 13η θέση της βαθμολογίας, που πάντως προέρχεται από την εμφατική εκτός έδρας νίκη με 6-1 απέναντι στην ομάδα του ΠΑΟ Φυλής. Την επόμενη αγωνιστική η ομάδα της καστανόξανθης προέδρου θα αντιμετωπίσει τον Εθνικό Πανοράματος, ευελπιστώντας σε μία ακόμα καλή εμφάνιση και νίκη.
Ευχή όλων, είναι η ομάδα του Ζεφυρίου να ανέβει… «τρένο» τις κατηγορίες του ερασιτεχνικού και επαγγελματικού ποδοσφαίρου και γιατί όχι κάποια στιγμή να τη δούμε και στη Super League, ώστε να στολίσει με την παρουσία της το ''άσχημο'' ομολογουμένως Ελληνικό ποδόσφαιρο και να κάνει τους Έλληνες φιλάθλους να… δουν με διαφορετικό μάτι το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ακολουθεί η συνέντευξη της Ρούλας Πατήλα στην εφημερίδα «Πρώτο Θέμα».
Κόκκινη γόβα στιλέτο, Luis Vuitton αξεσουάρ, ακαταμάχητο σεξαπίλ. Η 26χρονη Ρούλα Πατήλα, πρόεδρος ποδοσφαιρικής ομάδας αποτελεί κατά το γνωστό διαφημιστικό σποτ το alter ego του εθνικού μας «αγαπούλα» σε μια ροζ και ακίνδυνη βεβαίως εκδοχή.
Όνειρό της είναι να δημιουργήσει ένα μικρό ΑΠΟΕΛ μέσα στην υποβαθμισμένη περιοχή του Ζεφυρίου. Λεφτά ναι μεν δεν υπάρχουν για μετεγγραφές από το «πάνω ράφι», η διάθεση ωστόσο και ο ρομαντισμός περισσεύει. « Υπάρχει καλό και εργατικό προπονητικό team, διαθέτουμε ταλαντούχους και φιλόδοξους ποδοσφαιριστές και παρά το μικρό μπάτζετ, είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε τα αλώνια για τα μεγάλα σαλόνια!»
Οκτώβρης του 2009, μια Κυριακή μεσημέρι. Ο πλαστικός χλοοτάπητας στο γήπεδο της Νέας Περάμου ( για όσους δεν γνωρίζουν βάσει κανονισμών έχουν αντικατασταθεί στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα οι ξερές χωμάτινες επιφάνειες) φιλοξενεί ντέρμπι για γερά νεύρα.
Νέα Πέραμος εναντίον Α.Ε Ζεφυρίου και τα μυαλά στα κάγκελα για τους περίπου 100 και πλέον παθιασμένους οπαδούς της γηπεδούχου, οι οποίοι με τους πασατέμπους ανά χείρας περιμένουν πως και πως την είσοδο των ομάδων στον αγωνιστικό χώρο.
Ο διαιτητής σφυρίζει την έναρξη. Οι φιλοξενούμενοι μπαίνουν φουριόζοι και βομβαρδίζουν τους γηπεδούχους. Η αναμέτρηση βρίσκεται στο 20ο λεπτό και το σκορ είναι ήδη 0-3. Από κει και μετά τα δεδομένα αλλάζουν εν ριπή οφθαλμού.
Οι φιλοξενούμενοι δέχονται δυο απανωτές κόκκινες κάρτες. Οι γηπεδούχοι ισοφαρίζουν γρήγορα το σκορ ενώ ένα αναπάντεχο περιστατικό προκαλεί σοκ στις κερκίδες και τον αγωνιστικό χώρο.
Το κλάμα με αναφιλητά μιας εντυπωσιακής ξανθιάς αιθέριας ύπαρξης στον πάγκο της Α.Ε Ζεφυρίου αρχικά συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των ποδοσφαιριστών εν συνεχεία επισκιάζει τις ιαχές των φιλάθλων και έπειτα από λίγα λεπτά αναγκάζει τον διαιτητή να διακόψει προσωρινά την αναμέτρηση.
«Μα σας παρακαλώ δεσποινίς ηρεμήστε». Ο ρέφερι έχει αφήσει την σφυρίχτρα στο πάγκο και την παρακαλεί να σταματήσει να κλαίει , όμως το δάκρυ της τρέχει κορόμηλο.
Αδυνατεί να πιστέψει ως οπαδός αλλά και ως πρόεδρος της ομάδας της ότι ο προδιαγραφόμενος θρίαμβος είχε καταλήξει σε πραγματικό εφιάλτη.
Η 26χρονη σήμερα πρόεδρος του ερασιτεχνικού ποδοσφαιρικού σωματείου Α.Ε Ζεφυρίου, κυρία Ρούλα Πατήλα μετρούσε ήδη δυο χρόνια στην προεδρική καρέκλα ωσότου έρθει αντιμέτωπη με την παραπάνω, οδυνηρή όπως λέει για την ίδια, εμπειρία.
«Ακόμα και μέχρι τώρα που έχω συμπληρώσει τέσσερα χρόνια ως πρόεδρος στην ομάδα του Ζεφυρίου, δεν μπορώ να το ξεχάσω. Η αντίδραση μου ήταν αναπάντεχη ακόμα και για μένα. Ίσως φταίει το γεγονός ότι αντιμετωπίζω το ποδόσφαιρο πάντα με ρομαντική διάθεση. Ίσως πάλι επειδή είναι δύσκολο να αποβάλεις την γυναικεία ευαισθησία, ακόμα και αν βρίσκεται μέσα σε ένα γήπεδο»
Οι ποδοσφαιριστές της μάλλον έπεσαν απ’ τα σύννεφα όταν προπονητής τους παρουσίαζε την μόλις 23χρονών τότε Ρούλα, ως τη νέα πρόεδρο της ομάδας.
« Όταν μπήκα στο γήπεδο για πρώτη φορά, για να τους συστηθώ, οι παίχτες περίμεναν να συναντήσουν κάποιον άνδρα και όχι ένα κοριτσάκι 23 χρονών. Σκεφτείτε μόνο ότι κάποιοι ποδοσφαιριστές ήταν μέχρι και δέκα χρόνια μεγαλύτεροι μου. Ήταν πολύ περίεργο συναίσθημα. Ευτυχώς μερικοί απ’ αυτούς έμεναν στη γειτονιά μου και έτσι με βοήθησαν να προσαρμοστώ. Βέβαια προσπαθούσα και εγώ να μην περνάω τα όρια. Δεν έμπαινα συχνά στα αποδυτήρια και γενικά κρατούσα χαμηλό προφίλ».
Την προεδρία πάντως δεν την κέρδισε προσφέροντας κάποιο χρηματικό αντίτιμο, αλλά επειδή κανείς άλλος δεν αναλάμβανε τα ηνία μιας ομάδας που ανήκει σε μια από τις δύσκολες και επικίνδυνες περιοχές του λεκανοπεδίου.
«Με πρότεινε ο προηγούμενος πρόεδρος και εγώ όπως ήμουν τρελά πορωμένη από μικρή με το ποδόσφαιρο, είπα αμέσως ναι, εστω και αν δεν ήξερε που έμπλεκα. Φανταστείτε, ότι είπα το νέο στην οικογένεια μου ένα μήνα μετά. Φυσικά, έμειναν έκπληκτοι αν και γνωρίζουν από πρώτο χέρι πως αν μου μπει κάτι στο μυαλό δύσκολα θα κάνω πίσω».
Βέβαια τα πράγματα και δη στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο δεν είναι τόσο απλά. Κάθε Κυριακή η 26χρονη πρόεδρος δίνει από τη τσέπη της 300 ευρώ για να πληρώσει τα έξοδα των διαιτητών, ενώ στις υποχρεώσεις της είναι τα τραπεζώματα στην ομάδα στις φημισμένες ταβέρνες της Χασιάς ως πριμ για τα νικηφόρα αποτελέσματα.
« Ας είναι καλά, η επιχείρηση που διαθέτω ( ίντερνετ καφε) και μια μικρή βοήθεια που παίρνουμε από τον δήμο. Έτσι βγάζουμε τα έξοδα μας. Μην φανταστείτε ότι δίνουμε μισθούς στους ποδοσφαριστές. Εδώ παίζει όποιος έχει αγάπη για το ποδόσφαιρο και την Ρούλα (γέλια)».
Κάθε εμφάνιση της στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, συνοδεύεται με σπαρταριστά περιστατικά.
«Υπάρχει διαιτητής που είναι ικανός να μην ξεκινήσει τον αγώνα αν δεν κάνω την εμφάνιση μου και με φιλήσει σταυρωτά. Ένας άλλος, σε ένα παιχνίδι όπου χάναμε 5-0, μου έδωσε τρία πέναλντι επειδή με συμπαθούσε. Βέβαια δεν τον όρισαν ποτέ ξανά σε αγώνα της ομάδας μου (γέλια). Συμβαίνουν ένα σωρό πράγματα. Οι αντίπαλοι της άλλης ομάδας καθώς περνούσα έξω από τα αποδυτήρια μου φώναζαν να τους δώσω το σαμπουάν, ενώ κάποιοι άλλοι ζητούσαν επίμονα να πάρουν μετεγγραφή στο Ζεφύρι. Αν είχα κάνει όλες αυτές τις μετεγγραφές σήμερα θα είχα 20.000 ποδοσφαιριστές (γέλια)».
Στο γήπεδο ακούει ένα σωρό συνθήματα με επικρατέστερο το «Ρούλα, πούλα» κατά το πρόσφατο διαφημιστικό σλόγκαν «Αγαπούλα πούλα!», ενώ και η ίδια ρίχνει τις δικές της ατάκες ζώντας την ένταση του αγώνα. «Παίξε μπάλα αγόρι μου, « Πόσο άμπαλος μπορεί να είσαι!» και άλλες πολλές πάντα ωστόσο μέσα σε επιτρεπτά όρια.
Και όταν το ποδόσφαιρο απουσιάζει από την ατζέντα της, κυριαρχεί η πολιτική. Έχει εκλεχθεί δημοτική σύμβουλος με τον συνδυασμό του δημάρχου Φυλής, κ. Δημήτρη Μπουραϊμη και ασχολείται επί το πλείστον με θέματα πολιτισμού και αθλητισμού.
«Οι φίλες μου έχουν βαρεθεί να τους μιλάω για ποδόσφαιρο και πολιτική. Όμως τι να κάνω, έτσι είμαι και ευτυχώς το αναγνωρίζουν και με αγαπούν. Μπορεί να ξυπνήσω ένα πρωί, όπως το έκανα πέρυσι, να πάρω τον προπονητή μας και να τρέχουμε στην Αίγινα για να δω Δ’ Εθνική. Μπάλα και πάλι μπάλα ..!»
ΠΗΓΗ http://www.sportactive.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου