Ο καθηγητής ορθοπεδικός, δρ. Αντώνης Αγγουλές, γράφει για τη χρόνια αστάθεια της ποδοκνημικής άρθρωσης και τις μεθόδους αντιμετώπισής της.

Τα διαστρέμματα της ποδοκνημικής άρθρωσης είναι πολύ συχνές αθλητικές κακώσεις, ιδιαίτερα σε αθλήματα όπως η καλαθοσφαίριση και το ποδόσφαιρο. Αφορούν συχνότερα τον έξω πλάγιο σύνδεσμο και μάλιστα τον πρόσθια αστραγαλοπερονιαία και την μέση πτερνοπερονιαία μοίρα του οι οποίες και είναι οι πιο ευάλωτες στον τραυματισμό.
Αν και τα διαστρέμματα αυτά αντιμετωπίζονται σχετικά εύκολα με την κατάλληλη ακινητοποίηση, την αποφυγή εφαρμογής βάρους στο τραυματισμένο κάτω άκρο και αποφυγή δραστηριότητας για κάποιο διάστημα ανάλογα με την έκταση του τραυματισμού, κάποιες φορές ιδιαίτερα σε επαναλαμβανόμενους τραυματισμούς ή αν δεν εφαρμοστεί η κατάλληλη στο είδος και τη χρονική διάρκεια θεραπεία μπορούν να οδηγήσουν σε χρόνια αστάθεια της ποδοκνημικής άρθρωσης.
Δηλαδή σε αίσθημα υποχώρησης της άρθρωσης και μάλιστα της έξω πλάγιας επιφάνειας που συνοδεύεται από δυσλειτουργία του ποδιού με δυσκολία σε δραστηριότητες όπως το τρέξιμο, η το γρήγορο περπάτημα σε ανηφορικό δρόμο.
Η διάγνωση τίθεται τόσο κλινικά με ειδικές δοκιμασίες όπως η πρόσθια συρταροειδής και η δοκιμασίας ραιβότητας του αστραγάλου όσο και με ειδικές δυναμικές ακτινολογικές λήψεις. Περαιτέρω απεικονιστικός έλεγχος με πχ μαγνητική τομογραφία δεν χρειάζεται συνήθως εκτός αν υπάρχει υποψία ότι συνυπάρχει και άλλη βλάβη όπως κάποιο ελεύθερο οστεοχόνδρινο τεμάχιο μέσα στην άρθρωση.
Η αντιμετώπιση είναι κατ΄αρχήν συντηρητική με τοποθέτηση ναρθήκων και ασκήσεις με έμφαση στην αποκατάσταση της ιδιοδεκτικής αισθητικότητας η οποία εμφανίζεται μειωμένη μετά από αυτούς τους τραυματισμούς στις αντίστοιχες δοκιμασίες. Η θεραπεία αυτή πρέπει να διαρκεί τουλάχιστον κάποιες εβδομάδες πριν αποφασιστεί η χειρουργική αντιμετώπιση της πάθησης. Η τελευταία περιλαμβάνει επεμβάσεις ανατομικής αποκατάστασης των τραυματισμένων συνδέσμων καθώς και επεμβάσεις που αφορούν τους τένοντες της περιοχής.