Από τον
Ολυμπιακό Λιοσίων στον Παναθηναϊκό και από εκεί στην Καρλσρούη... Ο
Παναγιώτης Αρναούτογλου μιλάει στο Gazzetta.gr για το παιδικό όνειρο που
έγινε πραγματικότητα πριν καν γίνει 10 ετών, για την παράδοση των
ακαδημιών του «τριφυλλιού», την μεταγραφή του στην Καρλσρούη αλλά και τα
όσα ζει στην Γερμανική ομάδα.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ 19ΧΡΟΝΟΥ ΑΜΥΝΤΙΚΟΥ
Επειδή το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου δεν σε γνωρίζει, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή... Πως ξεκίνησε η επαφή σου με το ποδόσφαιρο;
Όπως τα περισσότερα παιδιά, έτσι και εγώ έπαιζα από μικρός. Γύριζα από αλάνα σε αλάνα με τους φίλους και άρχισα να πιέζω τους γονείς μου να με γράψουν σε μία ακαδημία. Εκείνοι δεν είχαν σχέση με το ποδόσφαιρο, αλλά τελικά κατάλαβαν τί έπρεπε να κάνουν...
Τα πρώτα σου βήματα στον χώρο που τα έκανες;
Πρέπει να ήμουν 6-7 ετών, όταν γράφτηκα στον Ολυμπιακό Λιοσίων. Εκεί ξεκίνησα.
Και ο Παναθηναϊκός πως προέκυψε;
Μετά από δύο χρόνια, αν δεν κάνω λάθος, ο Παναθηναϊκός έκανε δοκιμαστικά
παίκτες και πήγα και εγώ. Τότε μάλιστα ήμασταν πολλοί πιτσιρικάδες που
είχαμε πάει και από αυτούς θα κρατούσαν 3-4. Ε, όπως καταλαβαίνεις
κατάφερα και ήμουν μέσα σε αυτούς τους λίγους που διάλεξε η ομάδα.
Ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα;
Εννοείται... Ήμουν και είμαι Παναθηναϊκός. Πιο πολύ για αυτό πήρα μέρος σε εκείνο το δοκιμαστικό. Σε εκείνη την ηλικία βλέπεις, δεν έχεις κριτήριο τη δουλειά που γίνεται στις ακαδημίες, αλλά την ομάδα που υποστηρίζεις. Βέβαια, χωρίς να το ξέρω, τα συνδύασα και τα δύο.
Στον Παναθηναϊκό πόσα χρόνια έμεινες;
Συνολικά έμεινα 9 χρόνια. Εκεί έμαθα τα πάντα. Ο Παναθηναϊκός ουσιαστικά με έκανε ότι είμαι... Από εκεί ξεκίνησα και κατάφερα να φτάσω στις Εθνικές ομάδες. Είναι πολύ σημαντικό να είσαι με παιδιά της ηλικίας σου, να περνάτε τις ίδιες... δοκιμασίες και να δουλεύεται όλα αυτά τα χρόνια μαζί. Πέρασα πολύ καλά, καθώς η δουλειά που γίνεται στις ακαδημίες είναι πολύ καλή. Είχε, έχει και θα έχει παράδοση ο Παναθηναϊκός σε αυτό τον τομέα.
Έπαιζες πάντα αριστερό μπακ;
Όχι. Στον Παναθηναϊκό ξεκίνησα παίζοντας αριστερό εξτρέμ. Από εκεί μεταφέρθηκα στο κέντρο της άμυνας, γυρίζοντας ως στόπερ. Ο Σπύρος Μαραγκός και ο Βαγγέλης Σάμιος όμως τα δύο τελευταία χρόνια με άλλαξαν και άρχισαν να με χρησιμοποιούν ως αριστερό μπακ. Πλέον έχω καθιερωθεί σε αυτή την θέση, παίζοντας όμως και κάποιες φορές ως στόπερ.
Το ενδιαφέρον της Καρλσρούης πως προέκυψε;
Με είχαν δει σε ένα παιχνίδι της Εθνικής Κ17 κόντρα στην Γαλλία και τους κίνησαν το ενδιαφέρον, με αποτέλεσμα να έρθουν να με δουν και σε κάποια άλλα φιλικά που ακολούθησαν. Έτσι, ήρθαν σε επαφή με τον μάνατζέρ μου και στη συνέχεια ξεκίνησαν τις επαφές με τον Παναθηναϊκό.
Η μεταγραφή σου όμως είχε και μία δόση... περιπέτειας.
Ναι όντως... Το καλοκαίρι του 2013 ήταν μία μεταβατική περίοδος για τον Παναθηναϊκό. Άλλαζε προπονητικό κέντρο και γινόταν καινούργιος προγραμματισμός στην ομάδα. Οι συζητήσεις των δύο πλευρών ξεκίνησαν λίγο αργά, προς το τέλος της μεταγραφικής περιόδου. Η πρώτη απάντηση του Παναθηναϊκού στην Καρλσρούη ήταν αρνητική, όμως το θέμα δεν τελείωσε. Οι επαφές συνεχίστηκαν, αλλά όταν κατέληξαν σε συμφωνία δεν είχαμε χρονικά περιθώρια για να δηλωθώ και να έχω δικαίωμα συμμετοχής. Έτσι, μέχρι να ξεκινήσει η επόμενη μεταγραφική περίοδος έκανα μόνο προπονήσεις...
Είχε καθόλου ενδοιασμούς για το αν έπρεπε να... ξενιτευτείς σε αυτή την ηλικία;
Είχα... Εκείνη τη στιγμή όμως σκέφτεσαι οτι θα πας σε ένα πρωτάθλημα όπως είναι το Γερμανικό, οτι θα έχεις την ευκαιρία να παίξεις στην Bundesliga και οτι μπορεί βρεθείς αντίπαλος με την Μπαγερν... Όλα αυτά εξαφανίζουν τους ενδοιασμούς. Βέβαια ακόμη και όταν ήρθα εδώ στην Γερμανία το σκεφτόμουν. Έλεγα από μέσα μου «θα καταφέρω να παίξω ή όχι;», «αυτοί είναι πιο καλοί από εμένα», αλλά στην πορεία όλα αυτά τα ξεπερνάς.
Είναι εύκολο για ένα παιδί 17 ετών να φεύγει για το εξωτερικό;
Καθόλου. Το μόνο που σε κρατάει για να μην σκέφτεσαι τίποτε άλλο είναι το πόσο πολύ θέλεις να πετύχεις. Αν το θες πολύ, θα σε κρατήσει. Δεν είναι όμως εύκολο, δεν είναι τόσο... μαγικό όπως ακούγεται. Σε ηλικία 17 ετών πας σε μία ξένη χώρα και πρέπει να τα κάνεις όλα μόνος σου. ΟΚ, μπορεί να είχα την υποστήριξη της ομάδας σε ότι και αν χρειαζόμουν, αλλά δεν ήμουν μόνος μου σε μία ξένη χώρα.
Οι γονείς σου τί σου είπαν;
Με ρώτησαν αν πραγματικά το ήθελα... Από τη στιγμή που τους είπα ναι, τότε υποστήριξαν την επιλογή μου. Όπως κάνουν πάντα άλλωστε...
Φαντάζομαι οτι το πρώτο διάστημα σε ακολούθησαν στην Γερμανία.
Ναι, μόλις πήγα εγώ, μετά από μία μέρα ήρθαν και αυτοί.
Ποια ήταν η αντίδραση του Παναθηναϊκού στην μεταγραφή σου;
Δεν έχω κανένα παράπονο από τον Παναθηναϊκό, είχα πολύ καλή μεταχείριση. Εκείνοι σεβάστηκαν τα χρόνια που έχω στην ομάδα και εγώ αυτά που μου προσέφερε. Ακόμη θυμάμαι την κουβέντα που είχα με τον κύριο Σαμαρά πριν φύγω, όταν μου είπε: «Εμείς θα σε αφήσουμε να πας... Θα τα βρούμε με την Καλσρούη, αλλά να ξέρεις οτι δεν θα είναι εύκολο. Εμείς θα είμαστε όμως μαζί σου». Μάλιστα όταν ήρθε η μέρα για να φύγω πήγα να παραδώσω τα ρούχα στην ομάδα, γιατί ήταν καινούργια καθώς ήμασταν στην αρχή της σεζόν. Μόλις όμως έκανα την κίνηση αυτή μου είπαν: «Είσαι τρελός. Έχεις τόσα χρόνια στην ομάδα και μας επιστρέφεις τα ρούχα;».
Από την θητεία σου στον Παναθηναϊκό τί σου έχει μείνει;
Από αγωνιστικής πλευράς, μία νίκη επί της Ρεάλ Μαδρίτης με 3-2 στο τουρνουά Πούσκας.
Εκτός γηπέδου;
Τα πάντα... Μεγάλωσα μέσα στον Παναθηναϊκό. Από μικρός ήμουν εκεί. Δεν πήρα μόνο αγωνιστικά χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα με βοήθησε να διαμορφώσω τον χαρακτήρα μου.
Στην Καρλσρούη τα πράγματα πως είναι;
Πολύ καλά. Όλες οι ομάδες από την 1η έως και την 3η κατηγορία είναι υγιείς σε όλα τα επίπεδα και προσέχουν την παραμικρή λεπτομέρεια. Για έναν νέο παίκτη το πρωτάθλημα των ακαδημιών είναι πιο δύσκολο από της πρώτης ομάδας. Τον κάνει όμως να είναι έτοιμος για όταν έρθει η ώρα. Δεν είναι όπως στην Ελλάδα που μπορεί να φτάσεις στην 1η ομάδα και να μην ξέρεις τι θα γίνει μετά. Στην Γερμανία αν φτάσεις, όποτε και αν γίνει αυτό, στην πρώτη ομάδα, τα έχεις καταφέρει.
Η προσαρμογή εκεί ήταν εύκολη;
Ναι, με βοήθησε το γεγονός οτι πήγα σχολείο στην Στουτγάρδη που είναι ουσιαστικά μία μικρή Ελλάδα. Στην Καρλσρούη τα πράγματα ήταν λίγο πιο δύσκολα, αλλά πλέον όλα είναι μία χαρά.
Με το σχολείο τι έγινε;
Μου έμενε ένας χρόνος για να τελειώσω το Λύκειο και επειδή τα Γερμανικά μου δεν ήταν καλά για να μπορέσω να πάω σε τέτοιο σχολείο, πήγα στο ελληνικό που υπήρχε στην Στουτγάρδη. Βέβαια αυτό σήμαινε έπρεπε να κάνω κάθε μέρα ένα ταξίδι μίας ώρας στο πήγαινε και άλλης μία ώρας στο γύρνα με τρένο, για έναν ολόκληρο χρόνο. Κάθε μέρα ξυπνούσα στις 6:30 και ξεκίναγα το ταξίδι. Μετά γύρναγα, έχοντας προπόνηση και διάβασμα...
Τι ήταν αυτό που σου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση;
Ο τρόπος με τον οποίο βλέπουν το ποδόσφαιρο και με τον οποίο θέλουν να παίζουν το άθλημα. Το βλέπουν κάπως... διαφορετικά. Είναι ένα μείγμα δύναμης, ταχύτητας, τεχνικής και αποτελεσματικότητας. Για αυτό και το γερμανικό ποδόσφαιρο είναι σε τέτοιο επίπεδο.
Σε σχέση με το ελληνικό ποδόσφαιρο, ποιες είναι οι διαφορές τους;
Η ταχύτητα, η δύναμη και οι αντοχές.
Μπορούν να συγκριθούν οι ομάδες της Bundesliga B' με αυτές τις SuperLeague;
Οι διαφορές δεν είναι μεγάλες. Εδώ δεν υπάρχουν δυνατές και αδύνατες ομάδες. Πολλές από αυτές θα πρωταγωνιστούσαν στο ελληνικό πρωτάθλημα, ειδικά έτσι όπως είναι τα τελευταία χρόνια.
Οργανωτικά πως είναι τα πράγματα; Οι εγκαταστάσεις, οι ακαδημίες και γενικώς οι υποδομές των ομάδων;
Όταν είχα έρθει, είχα εντυπωσιαστεί με αυτά που είδα. Υπάρχει ένα μεγάλο συγκρότημα δίπλα από το γήπεδο της ομάδας. Στην πορεία όμως βλέποντας και τα προπονητικά κέντρα των άλλων, μεγαλύτερων ομάδων, καταλαβαίνεις οτι έχεις απλά δει ένα μικρό δείγμα. Για παράδειγμα υπάρχουν σύλλογοι που μόνο για τις ακαδημίες τους έχουν 12-13 γήπεδα!
Εσύ τώρα που μένεις;
Για παιδιά σαν και εμένα υπάρχουν ξενώνες, στο βουνό. Μετά τα 18, όταν φύγεις από την βαθμίδα των ακαδημιών σου βρίσκουν δικό σου σπίτι.
Σου λείπει καθόλου η Ελλάδα;
Δεν γίνεται να μην μου λείπει. Όποιος πει οτι δεν του λείπει, λέει ψέματα. Μου λείπει το σπίτι μου, οι φίλοι μου και οι οικογένειά μου. Κάθε κομμάτι της ζωής που είχες στην Ελλάδα, σου λείπει.
Μαθαίνεις νέα από το ελληνικό πρωτάθλημα;
Ναι, βλέπω όσα περισσότερα παιχνίδια μπορώ. Ειδικά τα ντέρμπι και τα παιχνίδια του Παναθηναϊκού, του ΠΑΟΚ και του Ολυμπιακού.
Με τους πρώην συμπαίκτες σου μιλάς;
Ναι, έχουμε μία επαφή, αν και μετά από ενάμιση χρόνο στο εξωτερικό δεν είναι και τόσο εύκολο λόγω του προγράμματος που υπάρχει.
Την εφετινή πορεία του Παναθηναϊκού πως την βλέπεις;
Όχι τόσο καλή όπως πέρυσι. Μπορεί στην αρχή να έδειχνε οτι έψαχνε τα πατήματά του, αλλά στο δεύτερο είχε μία συνεχόμενα ανοδική πορεία. Φέτος έχει σκαμπανεβάσματα χωρίς να ξέρει τί φταίει.
Μία πρόβλεψη για το πρωτάθλημα;
Δεν μπορώ να κάνω πρόβλεψη γιατί στο ελληνικό πρωτάθλημα δεν ξέρεις τί θα συμβεί. Αυτό που μου αρέσει είναι οτι είναι ακόμη ανοιχτή η μάχη του τίτλου και δεν υπάρχει το μονοπώλιο του Ολυμπιακού. Είναι και οι μικρές ομάδες που έχουν δυναμώσει και αυτό βοηθάει.
Θέλεις να επιστρέψεις στην Ελλάδα ή σκέφτεσαι στην καριέρα σου αποκλειστικά στο εξωτερικό;
Δεν το αποκλείω. Δεν θα έλεγα όχι σε κάποια καλή πρόταση από την Ελλάδα. Πρώτα όμως θέλω να δω που μπορώ να φτάσω εδώ και μετά αν το έχει η μοίρα μου να επιστρέψω, το συζητάμε...
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ 19ΧΡΟΝΟΥ ΑΜΥΝΤΙΚΟΥ
Επειδή το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου δεν σε γνωρίζει, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή... Πως ξεκίνησε η επαφή σου με το ποδόσφαιρο;
Όπως τα περισσότερα παιδιά, έτσι και εγώ έπαιζα από μικρός. Γύριζα από αλάνα σε αλάνα με τους φίλους και άρχισα να πιέζω τους γονείς μου να με γράψουν σε μία ακαδημία. Εκείνοι δεν είχαν σχέση με το ποδόσφαιρο, αλλά τελικά κατάλαβαν τί έπρεπε να κάνουν...
Τα πρώτα σου βήματα στον χώρο που τα έκανες;
Πρέπει να ήμουν 6-7 ετών, όταν γράφτηκα στον Ολυμπιακό Λιοσίων. Εκεί ξεκίνησα.
Και ο Παναθηναϊκός πως προέκυψε;
 |
| Εδώ βλέπουμε τον Παναγιώτη στα πρώτα του βήματα στον Ολυμπιακό Λιοσίων (2005) |
Ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα;
Εννοείται... Ήμουν και είμαι Παναθηναϊκός. Πιο πολύ για αυτό πήρα μέρος σε εκείνο το δοκιμαστικό. Σε εκείνη την ηλικία βλέπεις, δεν έχεις κριτήριο τη δουλειά που γίνεται στις ακαδημίες, αλλά την ομάδα που υποστηρίζεις. Βέβαια, χωρίς να το ξέρω, τα συνδύασα και τα δύο.
Στον Παναθηναϊκό πόσα χρόνια έμεινες;
Συνολικά έμεινα 9 χρόνια. Εκεί έμαθα τα πάντα. Ο Παναθηναϊκός ουσιαστικά με έκανε ότι είμαι... Από εκεί ξεκίνησα και κατάφερα να φτάσω στις Εθνικές ομάδες. Είναι πολύ σημαντικό να είσαι με παιδιά της ηλικίας σου, να περνάτε τις ίδιες... δοκιμασίες και να δουλεύεται όλα αυτά τα χρόνια μαζί. Πέρασα πολύ καλά, καθώς η δουλειά που γίνεται στις ακαδημίες είναι πολύ καλή. Είχε, έχει και θα έχει παράδοση ο Παναθηναϊκός σε αυτό τον τομέα.
Έπαιζες πάντα αριστερό μπακ;
Όχι. Στον Παναθηναϊκό ξεκίνησα παίζοντας αριστερό εξτρέμ. Από εκεί μεταφέρθηκα στο κέντρο της άμυνας, γυρίζοντας ως στόπερ. Ο Σπύρος Μαραγκός και ο Βαγγέλης Σάμιος όμως τα δύο τελευταία χρόνια με άλλαξαν και άρχισαν να με χρησιμοποιούν ως αριστερό μπακ. Πλέον έχω καθιερωθεί σε αυτή την θέση, παίζοντας όμως και κάποιες φορές ως στόπερ.
Το ενδιαφέρον της Καρλσρούης πως προέκυψε;
Με είχαν δει σε ένα παιχνίδι της Εθνικής Κ17 κόντρα στην Γαλλία και τους κίνησαν το ενδιαφέρον, με αποτέλεσμα να έρθουν να με δουν και σε κάποια άλλα φιλικά που ακολούθησαν. Έτσι, ήρθαν σε επαφή με τον μάνατζέρ μου και στη συνέχεια ξεκίνησαν τις επαφές με τον Παναθηναϊκό.
Η μεταγραφή σου όμως είχε και μία δόση... περιπέτειας.
Ναι όντως... Το καλοκαίρι του 2013 ήταν μία μεταβατική περίοδος για τον Παναθηναϊκό. Άλλαζε προπονητικό κέντρο και γινόταν καινούργιος προγραμματισμός στην ομάδα. Οι συζητήσεις των δύο πλευρών ξεκίνησαν λίγο αργά, προς το τέλος της μεταγραφικής περιόδου. Η πρώτη απάντηση του Παναθηναϊκού στην Καρλσρούη ήταν αρνητική, όμως το θέμα δεν τελείωσε. Οι επαφές συνεχίστηκαν, αλλά όταν κατέληξαν σε συμφωνία δεν είχαμε χρονικά περιθώρια για να δηλωθώ και να έχω δικαίωμα συμμετοχής. Έτσι, μέχρι να ξεκινήσει η επόμενη μεταγραφική περίοδος έκανα μόνο προπονήσεις...
Είχε καθόλου ενδοιασμούς για το αν έπρεπε να... ξενιτευτείς σε αυτή την ηλικία;
Είχα... Εκείνη τη στιγμή όμως σκέφτεσαι οτι θα πας σε ένα πρωτάθλημα όπως είναι το Γερμανικό, οτι θα έχεις την ευκαιρία να παίξεις στην Bundesliga και οτι μπορεί βρεθείς αντίπαλος με την Μπαγερν... Όλα αυτά εξαφανίζουν τους ενδοιασμούς. Βέβαια ακόμη και όταν ήρθα εδώ στην Γερμανία το σκεφτόμουν. Έλεγα από μέσα μου «θα καταφέρω να παίξω ή όχι;», «αυτοί είναι πιο καλοί από εμένα», αλλά στην πορεία όλα αυτά τα ξεπερνάς.
Είναι εύκολο για ένα παιδί 17 ετών να φεύγει για το εξωτερικό;
Καθόλου. Το μόνο που σε κρατάει για να μην σκέφτεσαι τίποτε άλλο είναι το πόσο πολύ θέλεις να πετύχεις. Αν το θες πολύ, θα σε κρατήσει. Δεν είναι όμως εύκολο, δεν είναι τόσο... μαγικό όπως ακούγεται. Σε ηλικία 17 ετών πας σε μία ξένη χώρα και πρέπει να τα κάνεις όλα μόνος σου. ΟΚ, μπορεί να είχα την υποστήριξη της ομάδας σε ότι και αν χρειαζόμουν, αλλά δεν ήμουν μόνος μου σε μία ξένη χώρα.
Οι γονείς σου τί σου είπαν;
Με ρώτησαν αν πραγματικά το ήθελα... Από τη στιγμή που τους είπα ναι, τότε υποστήριξαν την επιλογή μου. Όπως κάνουν πάντα άλλωστε...
Φαντάζομαι οτι το πρώτο διάστημα σε ακολούθησαν στην Γερμανία.
Ναι, μόλις πήγα εγώ, μετά από μία μέρα ήρθαν και αυτοί.
Ποια ήταν η αντίδραση του Παναθηναϊκού στην μεταγραφή σου;
Δεν έχω κανένα παράπονο από τον Παναθηναϊκό, είχα πολύ καλή μεταχείριση. Εκείνοι σεβάστηκαν τα χρόνια που έχω στην ομάδα και εγώ αυτά που μου προσέφερε. Ακόμη θυμάμαι την κουβέντα που είχα με τον κύριο Σαμαρά πριν φύγω, όταν μου είπε: «Εμείς θα σε αφήσουμε να πας... Θα τα βρούμε με την Καλσρούη, αλλά να ξέρεις οτι δεν θα είναι εύκολο. Εμείς θα είμαστε όμως μαζί σου». Μάλιστα όταν ήρθε η μέρα για να φύγω πήγα να παραδώσω τα ρούχα στην ομάδα, γιατί ήταν καινούργια καθώς ήμασταν στην αρχή της σεζόν. Μόλις όμως έκανα την κίνηση αυτή μου είπαν: «Είσαι τρελός. Έχεις τόσα χρόνια στην ομάδα και μας επιστρέφεις τα ρούχα;».
Από την θητεία σου στον Παναθηναϊκό τί σου έχει μείνει;
Από αγωνιστικής πλευράς, μία νίκη επί της Ρεάλ Μαδρίτης με 3-2 στο τουρνουά Πούσκας.
Τα πάντα... Μεγάλωσα μέσα στον Παναθηναϊκό. Από μικρός ήμουν εκεί. Δεν πήρα μόνο αγωνιστικά χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα με βοήθησε να διαμορφώσω τον χαρακτήρα μου.
Στην Καρλσρούη τα πράγματα πως είναι;
Πολύ καλά. Όλες οι ομάδες από την 1η έως και την 3η κατηγορία είναι υγιείς σε όλα τα επίπεδα και προσέχουν την παραμικρή λεπτομέρεια. Για έναν νέο παίκτη το πρωτάθλημα των ακαδημιών είναι πιο δύσκολο από της πρώτης ομάδας. Τον κάνει όμως να είναι έτοιμος για όταν έρθει η ώρα. Δεν είναι όπως στην Ελλάδα που μπορεί να φτάσεις στην 1η ομάδα και να μην ξέρεις τι θα γίνει μετά. Στην Γερμανία αν φτάσεις, όποτε και αν γίνει αυτό, στην πρώτη ομάδα, τα έχεις καταφέρει.
Η προσαρμογή εκεί ήταν εύκολη;
Ναι, με βοήθησε το γεγονός οτι πήγα σχολείο στην Στουτγάρδη που είναι ουσιαστικά μία μικρή Ελλάδα. Στην Καρλσρούη τα πράγματα ήταν λίγο πιο δύσκολα, αλλά πλέον όλα είναι μία χαρά.
Με το σχολείο τι έγινε;
Μου έμενε ένας χρόνος για να τελειώσω το Λύκειο και επειδή τα Γερμανικά μου δεν ήταν καλά για να μπορέσω να πάω σε τέτοιο σχολείο, πήγα στο ελληνικό που υπήρχε στην Στουτγάρδη. Βέβαια αυτό σήμαινε έπρεπε να κάνω κάθε μέρα ένα ταξίδι μίας ώρας στο πήγαινε και άλλης μία ώρας στο γύρνα με τρένο, για έναν ολόκληρο χρόνο. Κάθε μέρα ξυπνούσα στις 6:30 και ξεκίναγα το ταξίδι. Μετά γύρναγα, έχοντας προπόνηση και διάβασμα...
Τι ήταν αυτό που σου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση;
Ο τρόπος με τον οποίο βλέπουν το ποδόσφαιρο και με τον οποίο θέλουν να παίζουν το άθλημα. Το βλέπουν κάπως... διαφορετικά. Είναι ένα μείγμα δύναμης, ταχύτητας, τεχνικής και αποτελεσματικότητας. Για αυτό και το γερμανικό ποδόσφαιρο είναι σε τέτοιο επίπεδο.
Σε σχέση με το ελληνικό ποδόσφαιρο, ποιες είναι οι διαφορές τους;
Η ταχύτητα, η δύναμη και οι αντοχές.
Μπορούν να συγκριθούν οι ομάδες της Bundesliga B' με αυτές τις SuperLeague;
Οι διαφορές δεν είναι μεγάλες. Εδώ δεν υπάρχουν δυνατές και αδύνατες ομάδες. Πολλές από αυτές θα πρωταγωνιστούσαν στο ελληνικό πρωτάθλημα, ειδικά έτσι όπως είναι τα τελευταία χρόνια.
Οργανωτικά πως είναι τα πράγματα; Οι εγκαταστάσεις, οι ακαδημίες και γενικώς οι υποδομές των ομάδων;
Όταν είχα έρθει, είχα εντυπωσιαστεί με αυτά που είδα. Υπάρχει ένα μεγάλο συγκρότημα δίπλα από το γήπεδο της ομάδας. Στην πορεία όμως βλέποντας και τα προπονητικά κέντρα των άλλων, μεγαλύτερων ομάδων, καταλαβαίνεις οτι έχεις απλά δει ένα μικρό δείγμα. Για παράδειγμα υπάρχουν σύλλογοι που μόνο για τις ακαδημίες τους έχουν 12-13 γήπεδα!
Εσύ τώρα που μένεις;
Για παιδιά σαν και εμένα υπάρχουν ξενώνες, στο βουνό. Μετά τα 18, όταν φύγεις από την βαθμίδα των ακαδημιών σου βρίσκουν δικό σου σπίτι.
Σου λείπει καθόλου η Ελλάδα;
Δεν γίνεται να μην μου λείπει. Όποιος πει οτι δεν του λείπει, λέει ψέματα. Μου λείπει το σπίτι μου, οι φίλοι μου και οι οικογένειά μου. Κάθε κομμάτι της ζωής που είχες στην Ελλάδα, σου λείπει.
Μαθαίνεις νέα από το ελληνικό πρωτάθλημα;
Ναι, βλέπω όσα περισσότερα παιχνίδια μπορώ. Ειδικά τα ντέρμπι και τα παιχνίδια του Παναθηναϊκού, του ΠΑΟΚ και του Ολυμπιακού.
Με τους πρώην συμπαίκτες σου μιλάς;
Ναι, έχουμε μία επαφή, αν και μετά από ενάμιση χρόνο στο εξωτερικό δεν είναι και τόσο εύκολο λόγω του προγράμματος που υπάρχει.
Την εφετινή πορεία του Παναθηναϊκού πως την βλέπεις;
Όχι τόσο καλή όπως πέρυσι. Μπορεί στην αρχή να έδειχνε οτι έψαχνε τα πατήματά του, αλλά στο δεύτερο είχε μία συνεχόμενα ανοδική πορεία. Φέτος έχει σκαμπανεβάσματα χωρίς να ξέρει τί φταίει.
Μία πρόβλεψη για το πρωτάθλημα;
Δεν μπορώ να κάνω πρόβλεψη γιατί στο ελληνικό πρωτάθλημα δεν ξέρεις τί θα συμβεί. Αυτό που μου αρέσει είναι οτι είναι ακόμη ανοιχτή η μάχη του τίτλου και δεν υπάρχει το μονοπώλιο του Ολυμπιακού. Είναι και οι μικρές ομάδες που έχουν δυναμώσει και αυτό βοηθάει.
Θέλεις να επιστρέψεις στην Ελλάδα ή σκέφτεσαι στην καριέρα σου αποκλειστικά στο εξωτερικό;
Δεν το αποκλείω. Δεν θα έλεγα όχι σε κάποια καλή πρόταση από την Ελλάδα. Πρώτα όμως θέλω να δω που μπορώ να φτάσω εδώ και μετά αν το έχει η μοίρα μου να επιστρέψω, το συζητάμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου