 |
| lionel messi |
Ξέρω (για) παίκτη που άφησε για ένα επαγγελματικό συμβόλαιο την Ακαδημία του στην οποία εκπαιδευόταν από μικρός. Για να πάρει χρήματα νωρίτερα στο χέρι και να παίξει βασικός. Και πήγε σε άλλη ομάδα. Ελληνική. Όχι για να εκπαιδευτεί καλύτερα. Δεν πήγε δα και στην… Γιουβέντους. Αλλά για να βγάλει γρήγορα χρήμα και να διεκδικήσει θέση στην πρώτη ομάδα.
Ξέρω όμως και (για) πιτσιρικά ο οποίος θέλει να σπουδάσει πάνω στο ποδόσφαιρο παράλληλα με την επαγγελματική ενασχόλησή του και προβληματίζεται από τώρα για το αν θα τα βγάλει πέρα και τι επιλογή θα κάνει στην περίπτωση που κατά τη διάρκεια της φοίτησής του προκύψει πρόταση από το εξωτερικό ή από ομάδα με έδρα μακρινή από το Πανεπιστήμιο.
Ξέρω (για) παίκτη, ο οποίος δεν ήθελε να κάνει υπομονή για να «χτυπήσει» το τατού το καλοκαίρι (χρειάζεται και ειδική αλοιφή και προσοχή στον ήλιο το… άτιμο) ή σε μια ημέρα που θα είχε ρεπό. Και την επομένη δεν έκανε βάρη, γιατί θα αντιμετώπιζε πρόβλημα (με το τατού).
Ξέρω όμως και πιτσιρικά ο οποίος ήδη στα 17 του έχει ήδη κάνει δύο επεμβάσεις και στα δύο πόδια, αλλά δεν το βάζει κάτω. Επανέρχεται, το παλεύει, αξιοποιεί και τιμά τη στήριξη της ομάδας του η οποία δεν τον «έστειλε», αλλά τον υποστήριξε και τον περιμένει.
Άκου, λοιπόν, έλληνα πιτσιρίκο ποδοσφαιριστή, που το ταλέντο σου σε έφερε κοντά στο «αφρό» και διαβάζεις το όνομά σου στις εφημερίδες και στις ιστοσελίδες από τα 16 και τα 17 σου πια…
Υπάρχει ένας Έλληνας παίκτης ο οποίος στα 36 του και με τρία παιδιά εξακολουθεί να παίζει ανταγωνιστικά ποδόσφαιρο στο υψηλότερο επίπεδο στο εξωτερικό, να χαίρεται σαν να είναι το πρώτο του παιχνίδι κάθε φορά που του δίνεται η ευκαιρία να αγωνιστεί, που αντιμετωπίζει την προπόνηση όχι σαν «καθήκον», αλλά σαν αντικείμενο διερεύνησης, ευεξίας και επαγγελματικής επιμόρφωσης, που «ρουφά» κάθε στιγμή της ενασχόλησής του με το ποδόσφαιρο. Πες, αν θες, ότι αυτός είναι ο «τρελός», η εξαίρεση και η υπερβολή…
Υπάρχουν πλέον (υπο)δομές στις περισσότερες ελληνικές ομάδες που σου παρέχουν πολλά περισσότερα συγκριτικά με όσα είχαν ως «εργαλεία μαθητείας» στην καθημερινότητά τους εκατοντάδες παικταράδες των προηγούμενων δεκαετιών, ακόμη ακόμη κι αν οι συγκρίσεις γίνουν και με τη γενιά του 2004 και όχι με τη γενιά του Euro 1980 ή του Μundial 1994.
Υπάρχει ένας άλλος παίκτης ο οποίος έγινε βασικός για πρώτη φορά μετά από δέκα χρόνια στην ομάδα του, αλλά κατάφερε να θεωρείται ένας από τους Τop-30 στη θέση του σε ολόκληρη την Ευρώπη μέχρι τα 36-37 του, όντας ο πρώτος με τεράστια διαφορά διεθνής γκολκίπερ σε συμμετοχές.
Υπάρχουν πλέον αρκετοί έλληνες μάνατζερς, τους οποίους δεν πρέπει να αξιοποιήσεις μόνο για να σου βρουν μια ομάδα στο εξωτερικό, για να σου κλείσουν ένα deal που θα εξασφαλίσει οικονομικά και τα εγγόνια σου και θα σου ανοίξει δρόμους μεγαλύτερους στην καριέρα σου, ή θα σου κάνει μια συμφωνία με αθλητική εταιρεία, ή θα σε «πλασάρει» στα ΜΜΕ.
Μπορείς και πρέπει να τους αξιοποιήσεις για την παραμικρή πληροφορία που θα σε βοηθήσει να βελτιωθείς ως άνθρωπος, ως επαγγελματίας και ως μαθητής: γιατί, κατάλαβέ το, όλοι μας, αλλά ο ποδοσφαιριστής ακόμη περισσότερο, είναι «μαθητής» σε διαφορετικά πεδία, ακόμη και την τελευταία ημέρα της καριέρας σου. Δυστυχώς, ακόμη, δεν είναι πολλοί. Ψάξε, μάθε, ρώτα. Αν το κάνεις, θα τους βρεις.
Υπάρχει παίκτης ο οποίος κλήθηκε από την εξέλιξη του αθλήματος και τις καινούριες απαιτήσεις, να αλλάξει θέση στα 28 του. Όχι στα 17 του ή στα 20 του. Έβαλε στοιχεία καινούρια στο παιχνίδι του. Προσπάθησε να προσαρμόσει στα καινούρια ζητούμενα αυτά που ήδη μπορούσε να κάνει. Κάθισε και στον πάγκο. Δεν γκρίνιαξε, ούτε «βεντέτισε». Σε καλό του βγήκε. Ψαξ’ τον. Είναι ο μοναδικός Ελληνας σκόρερ σε Euro και Mundial και ο πρώτος έλληνας σκόρερ σε όλες τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Υπάρχουν προπονητές και εκπαιδευτές που ασχολούνται μαζί σου περισσότερο απ΄ ότι παλαιότερα. Που δεν αρκούνται στο «βλέπε για να μαθαίνεις και κάνε αυτό που σου λέω». Που είναι πρόθυμοι να σου εξηγήσουν το παραμικρό. Που δεν στέκονται στο «καν’ το», αλλά σου εξηγούν πια γιατί πρέπει να το κάνεις. Και είναι έτοιμοι να λύσουν κάθε απορία σου για τη διατροφή σου, τα παπούτσια σου, τον ύπνο σου, την ξεκούραση και τις διακοπές σου, το πρόγραμμά σου, τους μικρούς ή μεγαλύτερους τραυματισμούς σου. Όχι μόνο για την τακτική, τις διατάξεις, τις κινήσεις, τους αντιπάλους, τα αμιγώς «ποδοσφαιρικά». Μην διστάζεις. Ρώτα τους.
Υπάρχει παίκτης που τα «κόλλαγε» από τα 19 του, αλλά βασικός και αναντικατάστατος έγινε στα 25 του. Που τον έχω δει με τα μάτια μου σε προπόνηση της εθνικής να μην καταλαβαίνει απλές οδηγίες για αρχάριους σε άσκηση για άμεσες πάσες σε μικρό χώρο. Άλλαξε. Το «γύρισε» γρήγορα. «Εκσυγχρονίζεται». Κράτησε τα καλά του, προσθέτει στοιχεία στο παιχνίδι του, σοβαρεύτηκε γενικά. Δες τον. Είναι ο βασικός φορ της εθνικής Ελλάδας.
Υπάρχουν γύρω σου στην ομάδα, στον κύκλο και στον περίγυρό σου, άνθρωποι οι οποίοι μπορούν να μοιραστούν μαζί σου τις γνώσεις τους σε διαφορετικούς τομείς. Άλλοι (λιγοστοί ακόμη, αλλά προοδεύουμε…) στα γραφεία Τύπου των ομάδων για τη σχέση σου με τα media και τα social media και τον τρόπο με τον οποίο μιλάς δημοσίως για την ομάδα και τον εαυτό σου. Άλλοι για τα ιατρικά ζητήματα. Άλλοι για τις μετρήσεις σου, τους δείκτες σου, τις αντοχές σου. Άλλοι για τεχνικής φύσης θέματα. Άλλοι για την τακτική μέσα στο ματς, ανάλογα με τη ροή και την εξέλιξή του ή για τη σωστή αντίληψη του χώρου, του χρόνου, του ρυθμού. Μίλα μαζί τους. Θα ακούσεις δέκα πράγματα, θα κρατήσεις τα 7, θα αξιοποιήσεις τα 3-4 αρχικά. Συζήτησε μαζί τους, κάλεσέ τους, μην τους περιμένεις, πήγαινε στους ειδικούς κάθε τομέα, ασχολήσου!
Ναι, σε εσένα απευθύνομαι πιτσιρικά ή λίγο μεγαλύτερε (16-24). Σε εσένα που γκρινιάζεις. Που μουρμουράς επειδή είσαι… Έλληνας και όχι Άγγλος, Γερμανός, Ισπανός, Ιταλός, Γάλλος, Σκανδιναβός. Που «στραβώνεις» για τα λίγα χρήματα, για την πρωινή προπόνηση, για το κλείσιμο σε ξενοδοχείο, για μια κακή κριτική από τους δημοσιογράφους, για τον προπονητή που δεν σε βάζει ή δεν σε προσέχει όσο εκτιμάς ότι θα’ πρεπε, για τον ξένο συμπαίκτη σου που παίρνει περισσότερα και προσφέρει λιγότερα, για, για, για… Λάθος λόγοι. Σε εσένα τα λέω, που θεωρείς ότι «δουλειά» σου είναι μόνο το δίωρο (γιατί πας «παρά τέταρτο» και φεύγεις «και δέκα» από το προπονητικό κέντρο) της εκγύμνασης και το ματς κάθε Τετάρτη και Κυριακή.
Δεν είναι εποχή για γκρίνια αυτή. Είναι η περίοδος της ζωής σου που σε «πρόλαβε» συγκριτικά με τον συνομήλικό σου που ακόμη ψάχνεται. Η’ σπουδάζει και επιβαρύνει οικονομικά τους γονείς του. Η’ μπήκε νωρίς στο μεροδούλι- μεροφάι και τους στηρίζει εκείνος. Η’ προσπαθεί να βρει εργασία του 500άρικου και του 600άρικου.
Έχεις πολύ περισσότερο ελεύθερο χρόνο συγκριτικά με όλους αυτούς τους συνομήλικούς σου. Έχεις και πίεση! Και τραυματισμούς! Και ανταγωνισμό! Και ανασφάλειες για το μέλλον σου! Σε βλέπουν, μην νομίζεις το αντίθετο. Σε καταλαβαίνουν οι γύρω σου. Ναι και στα ρούχα και στο φλερτ και στο σεξ. Και στο τατού και στο ταξίδι και στην μικρή υπερβολή. Και στο pro και στο σινεμά και στον καφέ και στο ποτάκι όταν έχεις ρεπό και επιτρέπεται. Μα, ζεις σε ένα οργανωμένο επαγγελματικό περιβάλλον από νωρίς. Η μοίρα και η ως τώρα προσπάθειά σου σε έχουν «επιβραβεύσει» γρήγορα. Είσαι σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση. Τώρα! Αργότερα, στα 35-40; Ποιος ξέρει; Από εσένα εξαρτάται βασικά. Και μην ξεχνάς/υποτιμάς την «πολυτέλεια»: κάνεις καθημερινά αυτό που γουστάρεις.
Πρόσεξε όμως: άλλο «γουστάρω», άλλο «αγαπώ». Καταλαβαίνεις, νομίζω, τη διαφορά. Γιατί είσαι πολύ πιο «μπροστά» από εμάς, στα 17, στα 20 ή στα 23 μας. Σε όλα. Κάθε μέρα, έχεις πάμπολλες ευκαιρίες και δυνατότητες γύρω σου και μπροστά σου. Μην τις αφήσεις να περάσουν. Από την αναζήτηση μιας ιστοσελίδας εξειδικευμένης στο αντικείμενό σου (όχι ειδησεογραφικής, επιμορφωτικής), μέχρι το πέρασμα από δυο – τρία σάιτ που θα σε βοηθήσουν να μην φαίνεσαι άσχετος και γελοίος για το συμβαίνει στην κοινωνία σου και στον κόσμο.
Από την έναρξη μαθημάτων της ξένης γλώσσας που σου αρέσει και τη βελτίωση των αγγλικών σου μέχρι την προμήθεια DVD με «ειδικά» μαθήματα για τη θέση όπου αγωνίζεσαι, ή ακόμη και για «χαλάρωμα»: παλιοί ή και «σύγχρονοι» αγώνες, ομάδες, παίκτες, προπονητές.
Από μια απλή ερώτηση σε κάποιον από τους «ειδικούς» που σε υποστηρίζουν, μέχρι μια κουβέντα με τον μάνατζέρ σου στο φαγητό: όχι για το συμβόλαιο, αλλά για όσα σκέφτεσαι στην καθημερινότητά σου.
Οι επιλογές είναι αμέτρητες. Δεν θα τα κάνεις όλα μαζί. Βήμα – βήμα. Άρχισε όμως! Μπορείς να γίνεις καλύτερος από όλους τους προαναφερόμενους, οι οποίοι δεν είχαν το ταλέντο άλλων οι οποίοι διέγραψαν πολύ κατώτερη των δυνατοτήτων τους πορεία. Διότι δεν ήταν τόσο τυχεροί, ή διότι δεν αγάπησαν ή δεν πήραν τόσο σοβαρά όσο πρέπει ένα «επάγγελμα» το οποίο κάθε μέρα που περνά εξελίσσεται, βάζει καινούρια ερωτήματα και πιο ψηλά τον πήχη. Μην αρκείσαι στα «λίγα και καλά».
Υπάρχουν παίκτες που η μοίρα τους τα έφερε όλα δεξιά. Άλλοι που χτυπήθηκαν βάναυσα από την ατυχία. Κάποιοι που τα κατάφεραν πιο γρήγορα. Άλλοι των οποίων η συνέπεια και η προσπάθεια δεν ανταμείφθηκαν όσο άξιζαν. Μα, σε τελική ανάλυση, ο πιο δίκαιος κριτής μας, είναι ο εαυτός μας. Και η «δικαίωσή» σου, θα είναι να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου όταν κρεμάσεις τα παπούτσια σου.
Τότε, θα αρχίσει άλλο σχολείο. Του μπαμπά, του επιχειρηματία, του προπονητή, του μάνατζερ, του τεχνικού διευθυντή, του τηλεσχολιαστή, του γυμναστή - ποιος ξέρει - ίσως και του προέδρου ή του χρηματοδότη! Και ίσως έρθεις εσύ στη θέση πολλών που μου έδωσαν την αφορμή να σου γράψω, προτιμώντας «ελληνικά» παραδείγματα, αν και στο εξωτερικό υπάρχουν πολλά περισσότερα ενδεικτικά. Μα δεν τα κατέχω...
Πηγή:gazzetta.gr www.football-academies.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου